هنر ، پدیده ای شادی آفرین

درود فراوان 

پدیده شگفت انگیز هنر و تاثیر شگرف آن بر روحیه انسان نکته ای اجتناب ناپذیر است . هنرمند با خلق اثر هنری ابتدا به آرامش رسیده و با ارائه ی آثارش خود حس درونی خود را به مخاطب تفهیم می‌کند.  

رابطه دنیای امروز که دنیای خشونت ، و بی مهریست . و انسان امروز تشنه محبت ، آزادی و مهربانی است . و چه زبان گویایی است ، زبان هنر ، که با آن می توان  عشق را تقدیم مردم کرد .

هنرمند می‌تواند ، با خلق یک اثر هنری روح و قلب خود را جلا دهد و دیگران را در این امر سهیم کند .

هنر در حقیقت گفتگو با خداست .

     در حقیقت زمانی که یک هنرمند اثری هنری خلق می‌کند، به نوعی عبادت می‌کند،  

خداوند بزرگ مظهر زیبایی و خلق زیبایی است ، قطعا اگر بخواهیم از  بزرگترین نقاش طبیعت یاد کنید باید نام خدای باری تعالی را بیاوریم ، حال وقتی یک نقاش در خلق آثارش از طبیعت الهام می‌گیرد،  در واقع از خداوند بزرگ استمداد گرفته ، که این خود کمتر از عبادت نیست . 

در زمینه دیگر هنر ها هم می‌توانیم شاهد مثال بیاوریم ، بعنوان مثال ؛ موسیقی دستگاهی ما نیز از صدای پرندگان الهام گرفته است ، و پرنده هم مخلوق خداست ، بنابرین هنر مخصوص ذات باری تعالی است .و هنرمند در واقع از آثار معبود بی همتا ، وام می‌گیرد تا اثری را خلق کند . 

و ما تا جایی می‌توانیم پیش برویم که در فلسفه  عشق هم رد پای خدا را پیدا کنیم . در عشق زمینی ، عاشق روی معشوق را چون تصویری فرض می کند ، که فقط خداوند بزرگ آنرا ساخته و پرداخته است ، و اگر عشق زمینی پاک و راستین باشد ، تبدیل به عشق الهی شده و عاشق در روی معشوق ، خدا را می بیند و به عمق توانایی خداوند در خلق روی معشوق پی برده و متحیر می‌شود.

بنابراین هنر با زیبایی و نشاط و جاودانگی همراه و هم قدم  است ، جاودانگی بدان معنا که اثر هنری مانا و یاد هنرمند تا همیشه تاریخ ماندگار است . چندان که شاعر فرموده است : 

هرگز نمیرد آنکه دلش،زنده شد به عشق     ثبت است بر جریده عالم دوام ما